büyük harf devrimsizliği
üzerimizden cennet geçiyor. bembeyaz bir bulut ve kafamda çeşit çeşit renkler, gökdelenler gibi uzuyor. dağınık ışıklar saçıyor evrenime. anlamlandıramıyorum. camdaki yansıma ulaşıyor gözlerime, nasıl bir mucize ki bu; şu anda kendimi görüyorum. kim inanır bana, kendimle konuştuğuma? varlığımı inkar ettikçe peşimden geliyor, gün ortasındaki bir gölge gibi topuk bitimimde başlıyor. uçuşan saç tellerimle bitiriyorum onu, zehir gibi sallanıyor havada. içine çekerse, ikisi de bitecek. tek bir sözüne bakıyor ellerim, kendi boğazımı sıkıyorum kanıtlamak için yokluğumu. ölümüm ellerimden olacak, bir gölge gibi yapacağım bunu, arkamdan intihar diyemeyecekler. bir cinayet bu, topuktan başlayıp nefesimde biten. ruhumda buharlaşıyor gözyaşlarım, soluğum bir ateş parçasına dönüşüyor. bir yanardağ gibi, kendi içime fazla gelip, dışarı püskürüyorum. püskürtüyorum.