Falı fallanmak

Şu hayatta isminin İmdat ya da Yeter olmasından daha kötü bir şey olabilir mi? Doğduğu anda kirlenen insan bedeninin, ileriki zamanlarda eziyet çekmesini garantilemek adına birbirinden muhteşem ve yaratıcı ebeveynlerin bir şakası mıdır bu? Yoksa kaderin mi bir oyunu mudur, bilinmez. Dişi versiyonu için Döndü şeklinde özetleyebileceğim bu şahane isimlerin sahiplerini kesinlikle ezmemekle beraber, bu isimleri hala nüfuslarında, bilumum kartvizitlerinde taşıyıp halk içine karıştıkları için kendilerine aşığım.

Bahsetmek istediğim bir konu daha var…


Yılların eskitemediği sakız markası FALIMseverlerden biriyim ben de. Çiğnemekten yorulsam da, çenemin hafiften yerinden oynadığını hissetsem de, Vivident küp sakızların yanında, çantamda hep bulundurduğum şeylerden biridir falım.
Yıllardan beri ilk defa gugıl’a Falım yazıp arattırdım. İlk karşıma çıkan, tahmin edildiği üzere http://www.falim.com.tr/ web aleminde yer alan sitesiydi. Üyelik sistemi mevcut, ancak üye olunduğunda farklı bir şeyler yapıldığını sanmıyorum. Zira site çok kısıtlı.

Her Falım’ı elimize alışımızda, önce sakızı ağza atar, sonra falı okumaya koyuluruz di mi? Peki ya o falları kim yazıyor!
Bunu sorgulayışım geçenlerde karşılaştığım hani nerlerde falla bağlantılı olabilir.




1763 No’lu oh yea fal:

Bu kısmet sevgisine sadık
Tertemiz çocuk alnı açık
Gece yağmur cama vururken
Yalnız kalmayacaksın artık



Falım'a güveniyor, çıkmasını ümit ediyorum.

Kimlerin yazdığı sorusuna sitesinde de cevap bulamazken ben, free lance olarak fal yazma eğilimindeyim. Küçükken yazardım zaten, mani defterim falan vardı.
Mani… isme bak. Neyse, Yeter’den iyidir. Kusura bakma Yeter!

İşte böyle de bir anım var sevgili takipçi.

Yorumlar

Buro dedi ki…
Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.
13 Mart 2009 14:04
Uyku Sersemi dedi ki…
Bu yorum yazar tarafından silindi.
13 Mart 2009 14:16
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kendimi kendimden çıkarsam sıfır kalmaz

Aynı diş fırçası ve aynı mekanik hareketler. Aklını ise bilemiyoruz ama onda da bir farklılık belirtisi yok ki aynadan her zamanki ifade yansıyor. “Yokluğunu bilerek ve hissederek varlığını umdu. İyi yolculuklar dileyip arkasında bıraktığı anılar artık bir film şeridi bile değildi. Du’lu ve Di’li geçmiş zamanlarından medet umarken, tekrar, geleceğinin ne kadar planlı olduğunu fark etti. Bir olasılıktan söz etmek imkansız olsa da, gerçekler, gözle görülemeyenlerle bir değildi. Durulmuşken süt liman, yine, yeni baştan kendini Elm Street’te hissetmeye başladı. Köprünün en yüksek tepesinin müdavimi o. Genelde yere bakan kısımda tepinir kendi kendine. Her şeyi umursarcasına kopar her şeyden. Şey’in her ya da bir ile kullanıldığında tamamen anlam değiştirdiğini düşünür. Kendine gelmesinin yoksa gidecek kimsesinin olmadığını bilir. Yine de yapar yapacağını. Sonlarında hep kendine gitse de, önce hep başka başka kapılar aralanır, yüzü başka ışıklarla aydınlanır. SON diyemeden bitirdiği hika
Şimdi reklamlar

Ay çok pis!

Küçükken herkesi kendim gibi zanneder, düşündüklerimi düşündüklerini, sandıklarımı sandıklarını sanırdım. Sonuçta hepimiz insanoğlundan var olmuştuk ve birkaç çeşitten fazlası değildik. Aynı şeyleri düşünemiyor olsak bile belki bir kaçımız düşünce okuyabiliyorduk. Annemin bu müthiş güce sahip olması üzerine türlü olasılıklar sıralardım. Sonra böyle müthiş bir güce sahip olan annemle gurur duyarken, çok ama çok utanırdım bu yeteneğin beni nasıl yalancı konumuna düşüreceğinden! Annemle kalmayan, tüm insanlığın düşünce okuyabildiği paranoyası olarak level atlayarak hayatımın bugününe parmak basan hadise, acaba’ları en yakın arkadaşım yaptı. Freddy’nin kabusundan bile daha kabus bir düşünce varsayımı bu. Sadece basit insanlar olduğumuzu kabullenemiyor, illa ki Çernobil’den yana oluyorum. Neden, neden? Geçenlerde annem: “Neden bu kadar neden’i sorguluyorsun?” diye sordu. Ben de: “Yaa. Gerçekten öyle mi yapıyorum? Neden ki acaba?” dedim. Ups!
Şimdi reklamlar