Ay çok pis!

Küçükken herkesi kendim gibi zanneder, düşündüklerimi düşündüklerini, sandıklarımı sandıklarını sanırdım. Sonuçta hepimiz insanoğlundan var olmuştuk ve birkaç çeşitten fazlası değildik. Aynı şeyleri düşünemiyor olsak bile belki bir kaçımız düşünce okuyabiliyorduk. Annemin bu müthiş güce sahip olması üzerine türlü olasılıklar sıralardım. Sonra böyle müthiş bir güce sahip olan annemle gurur duyarken, çok ama çok utanırdım bu yeteneğin beni nasıl yalancı konumuna düşüreceğinden! Annemle kalmayan, tüm insanlığın düşünce okuyabildiği paranoyası olarak level atlayarak hayatımın bugününe parmak basan hadise, acaba’ları en yakın arkadaşım yaptı. Freddy’nin kabusundan bile daha kabus bir düşünce varsayımı bu. Sadece basit insanlar olduğumuzu kabullenemiyor, illa ki Çernobil’den yana oluyorum. Neden, neden? Geçenlerde annem: “Neden bu kadar neden’i sorguluyorsun?” diye sordu. Ben de: “Yaa. Gerçekten öyle mi yapıyorum? Neden ki acaba?” dedim. Ups!


8 yaşlarımda bir zaman, sabah uyandığım ve yüzümü şiş gördüğümde ne kadar korktuğumu hatırlıyorum. (Şişliğin sebebi: Gözümün alerjik bir mutasyon geçirmesiydi. Daha sonra bu sebepten bir yıl boyunca dinlendirici gözlük takmak zorunda kalmıştım. Kitap okuyamamıştım. İnanılmaz hüzünlü bir yıldı.) Etrafımdakilerin o halimle beni tanıyamayacaklarını, benim de onları ben olduğuma inandıramayacağımı düşünmüştüm. Utana sıkıla meydana çıktığımda ilginçtir ki herkes beni tanımıştı! Nasıl olurdu?! Aman tanrım çok zekiydi herkes.

Dosya ektedir. İyi çalışmalar.
___
Şimdi aşağıda (bence) çok komik bir video var. Helin Şeker ilk çıktığı zaman reklam babında çekmiştik. Fikir genel olarak bana ait. Zaten onun dışındaki herşey bok püsür. Tarih damgası falan. Hey, ama oyunculara laf yok tamam mı? Ay çok pis. Ahahaha...